Seviyorsak Sebebi Var!

Sokaklarıyla, yaşantısıyla, sanatıyla 90’lar hep bambaşka! Bu hissiyatın derinlerine inerek nedenini bulmaya çalıştık. Aslında nedeni belli… Geçmiş her zaman bugünden daha cazip geldi. Gelişen teknolojinin etkisi var mıdır tartışılır ancak geçmiş hep biraz daha samimi. Yıllar sonra aynı özlem bu yaşadığımız dönem için de olacak. 90’lara karşı duyulan özlemin haklı yanları var. Nostaljiye hazır mısınız?

Gelin, biraz geçmişe yolculuk yapalım.

90’lara Olan Özlem

İnsanı yaşadığı dönem ve gelecekten ziyade geçmiş hep daha çok meşgul ediyor. Acı, tatlı hatıralar hep onunla birlikte yaşıyor. Zaman geçiyor, teknoloji gelişiyor, insanlar değişiyor. Hatta dünya değişiyor. Yaşadığın döneme ayak uydurmaktan başka seçeneğin kalmıyor. Düne karşı oluşan özlemde artıyor. 90’lar bizim için oldukça özel bir dönem. Samimiyetiyle, müziğiyle, düzeniyle… Yoldan geçen birine 90’lar neden güzeldi diye soracak olursanız ilk alacağınız cevap muhtemelen dostluk üzerine olacaktır. O dönemin dostluğu da, arkadaşlığı da, komşuculuğu da bambaşkaydı! İnsanlar birbirinin yardımına koşarken, mutluluğu da birlikte yaşardı. Bugün ki gibi bir yarış yoktu. Her şey çok daha samimi ve içtendi. En azından insanları öyleydi! Koca şehir İstanbul’da bile bu bahsettiğimiz incelikler mevcuttu.

Radyodaki Hatıra

Arabanızla yolculuk yaparken radyoyu açtınız. 90’ların en sevilen şarkılarından birine denk geldiniz. Ve sesi biraz daha açtınız… 90’lara ait bir parçayı kolay kolay kimse kapatamaz. Sanki ailemizden biri bize bir şeyler anlatıyor gibi dinleriz. Yerli veya yabancı hiç fark etmez! 90’ların rüzgarını getirsin bize yeter! Şarkılarına verdiğimiz kıymetle bile 90’lar hepimiz için çok özel. Bundan sonrada özel olmaya devam edecek.

Küçük Mutluluklar Yaşadık!

Pazar kültürü çok daha meşhurdu o zamanlar. Haftada bir gün Pazar günüydü. Anne veya babamızla gider en taze sebze, meyveyi alırdık. Küçük tencerelerde bereketli yemekler yapılırdı. Telefon elimizde o masaları çekip instagrama atamazdık. Bizim tek eğlencemiz sanal bebeklerdi! Günün en eğlenceli vakti ise tetrisin başına geçtiğimiz vakitti. Netflix yoktu tabi… Ara sıra görüntünün kaybolduğu, üzerinde el emeği dantel olan televizyonlarımız vardı. 90’lar birçoğumuzun çocukluğu, hatırası, mutluluğu… Kıymetini ve yerini hiç değiştirmeyecek.