Baba… Baba… Baba… Baba dedikten sonra kalan bütün sözcüklere bir güven yüklenir. Bütün sorunların çözüleceği, her şeyin yoluna gireceği bilinir. Bugün 17 Haziran Babalar Günü… “Bir ömür, sırf benim için durmadan çalışan, her ne olursa olsun çözmesini bilen, düştüğümde daima elimden tutan, ulu bir çınar gibi arkamda duran canım babam, iyi ki benim babamsın!” demek için harika bir gün.
İyi ki benim babamsın, çünkü…
İlk adımını attığımda yanımda sen vardın. İlk golümü attığımda da. Mezuniyet kepimi havaya attığımda da… Yeni bir hayata adım attığımda da…
Bisikletten düştüğümde, ilk kez yüzdüğümde, bir kelebeğe, bir kediye ilk kez dokunduğumda… Hayatı benimle birlikte sen de ilk defa tattın.
Hatalar yaptığım zamanlar oldu, bazen her şey çok kötü oldu… Ama sen tüm kararlılığınla hep arkamda durdun. Düştüğüm her an beni elimden tutup kaldıracağını bildim.
Başaramadığım anlar oldu, başardıklarım da oldu… Ama sen her zaman gözümün içine bakarak ama güven verdin. Sana her baktığımda en büyük limanımın sen olduğunu anladım.
Belki bana sözcüklerle daima vurgulamadın ama ben, beni sevdiğini, her gece başımı okşamalarından, ben uyurken kulağıma fısıldadıklarından bildim.
Bir kahraman gibi beni bütün kötülüklerden korudun. Herkes gitti sen hep benimleydin.
Beni mutlu etmek, büyütmek için gece-gündüz demeden çalıştın. Ellerin nasır da oldu, kaşların çatık da… Ama ne yaptınsa benim içindi… Ben hep bildim. Beni hiç eskimeyen, azalmayan bir sevgiyle sevdin.