Vay Be Dedirtecek Bir Hikâye! – Ufuk Koçak’tan İnsanlığa…

Tarih 17 Ağustos 1999. Saat 03:02. Ve o talihsiz 7.4’lük Gölcük depremi… 19.000’e yakın kişinin hayatını kaybedip 50.000’e yakın kişinin de yaralandığı bu depremde enkaz altında kalan biri vardı. O da çaresizce ölümü bekleyenlerden biriydi. Ancak ölmedi. Kurtarıldı. Üstelik iki ayağını kaybettiği halde. Onun ismi Ufuk Koçak!

3 Gün Kurtarılmayı Bekledi

Aynı depremde kuzenlerini, teyzesini ve hatta annesini kaybetti. Kendisi de enkazda tam 3 gün boyunca kurtarılmayı bekledi. Dirayetli kaldı. Hiç bir zaman enerjisini savruk harcamadı. İki ayağı, enkazın altında sıkışmış bir şekilde dururken her zaman daha 22 yaşında olduğunu ve önünde uzun bir hayat olacağını düşünmek suretiyle sabırla bekledi.

Hayat Devam Ediyorsa Yaşayacaksın…

İlk günün sonunda bulundu, ancak çıkarılabilmesi de 2 günü aldı ve toplamda 3. Günün sonunda kurtarıldı. Daha askerden yeni dönmüştü. Ailesini kaybetmek planları arasında yoktu. Kan gitmeyen ayaklarını da kesip atmak zorunda kaldı. Bundan sonra protez bacaklarına kavuştu ve yeni bir hayata geçti.

Protez Bacaklar, Gerçek Başarılar!

Daha sonra tırmanma, sörf, dalma alanlarında ilerledi de ilerledi. Kendisi, 22 yaşından sonra yeni doğmuş bir çocuk gibi hissettiğini ve tüm yaşam deneyimlerini yeniden öğrendiğini söylüyor. Özellikle bacaklarını kaybettikten sonra bir dağa tırmanma, adım atma gibi faaliyetleri 0’dan deneyimlediğini özellikle belirtiyor.

2014 yılında ise 22 metreye dalarak Dünya Değişken Ağırlık Serbest Dalış rekorunu kırdı ve herkesi başarısıyla adeta büyüledi.

İyi Gidiyor ve İyi Gitmeyenlere Rehber Oluyor

Başarı hikayesi sayesinde verdiği seminerlerle hayattan umudunu kesmiş, boşlukta olan insanlara da dokunuyor ve onlarla bu değerli hikayesini paylaşıyor. Çünkü nefes alıyorsan, yaşamaya değerdir. Ve Ufuk Koçak diyor ki, “İnsanın kendine küsmeye hakkı yok ve engel diye de bir şey yok. Bacağım yoksa protez bacağım var, protez bacağım yoksa tekerlekli sandalyem var…”

Ve Yeni Planlar

Yeni planları içerisinde yaşadığı hayatı kitaba dökmek olan Koçak, aynı zamanda kimsesiz çocuklar için de yaşam koçluğu yaparak onlara da ışık saçıyor. Nefes alıp vermeyi yaşamak için yapıyoruz ancak üzerine koymak lazım ki, yaşamın hakkını verelim!